اسلام در مسیر تاریخ علامه عسگری جلد 10
بخش اول: آدم عليه السلام
فصل اول:آفرینش آدم
خداوند سبحان در سورۀ طه آیات 115 و 122 میفرماید:
و ما با آدم عهد بستیم (که فریب شیطان نخورد) و در آن عهد او را استوار و ثابتقدم نیافتیم٭ …٭ سپس خدا توبۀ او را پذیرفت و هدایتش فرمود به مقام نبوتش برگزید.
2. و در سورۀ بقره آیات 30- 37:
هنگامی که پروردگار تو به فرشتگان فرمود: من در زمین جانشینی قرار میدهم گفتند: آیاکسی را قرار میدهی که در آن فساد و خونریزی کند در حالی که ما حمد و تسبیح تو میگوییم و تو را تقدیس میکنیم. فرمود: من چیزی میدانم که شما نمیدانید و تمام اسماء را به آدم آموخت و بعد آن را به فرشتگان عرضه داشت و پرسید اگر راست میگویید نامهای اینها را به من خبر دهید٭ گفتند: خداوندا تو منزهی به جز آنچه که به ما آموختهای چیزی نمیدانیم تو دانا و حکیمی٭ فرمود: ای آدم آن نامها را به ایشان خبر ده هنگامی که آدم ایشان را آگاه ساخت فرمود: نگفتم من غیب آسمانها و زمین را میدانم و آنچه را که ظاهر میکنید یا مخفی میسازید با خبر هستم٭ هنگامی که به فرشتگان گفتیم برای آدم سجده کنید, همگی سجده کردند مگر ابلیس که امتناع کرد و تکبر نمود. او از کافران بود٭ و گفتیم ای آدم تو و همسرت در بهشت ساکن شوید و از هر جای آن میخواهید بخورید که گوارایتان باد ولی نزدیک این درخت نشوید که از ستمکاران خواهید شد٭ شیطان ایشان را به لغزش انداخت, و آنها را از آنچه در آن بودند بیرون کرد. و گفتیم همگی فرود آیید, برخی از شما دشمن برخی دیگر خواهید بود. و شما را تا مدتی در زمین جایگاه و بهرهمندی خواهد بود٭ پس آدم از خدایش کلماتی فرا گرفت و خدا توبهاش را پذیرفت, که او توبهپذیر و مهربان است.
3. و در سورۀ آل عمران آیه 33:
خداوتد آدم و نوح و خانوادۀ عمران را بر جهانیان برگزید.
و در سورۀ انعام آیه 89 فرموده است:
آنها(پیامبران) کسانی هستند که به آنها کتاب آسمان و فرمانروایی و نبوت عطا کردیم … .
1-1-شرح کلمات
1. اجتباه: او را برگزید و انتخاب کرد. در مفردات راغب آمده است که: اجتباه الله العبد یعنی این که خداوند بنده را به فیض الهی مخصوص گردانیده طوریکه انواع نعمتها را در اختیار او میگذارد بدون این که بنده در این زمینه کوششی کرده باشد. این فیض, مخصوص انبیاء و همسنگ ایشان از صدیقان و شهداء میباشد.
2. تابَ: توبه کرد, توبۀ عبد معرّف پشیمانی بنده است از معصیتی که کرده, و ارادۀ او به ترک آن گناه است و تا حد امکان تدارک و جبران آن.
اما توبه از ربّ, به معنای پذیرش توبۀ بنده است, و گذشتن از خطایش و لطف به او آمرزش وی.
3. خلیفه: به دنبال بحثی که در آفرینش فرشتگان داشتیم میگوییم:
لغت خلیفه در قرآن هم به صورت مفرد و جمع آمده, و هم مفرد با ضمیر جمع. آنجا که به صورت مفرد آمده مقصود برگزیدهای از اصفیاء الله است بر روی زمین, اما آنجا که با لفظ جمع و یا همراه ضمیر جمع آمده منظور جانشینی مردمی به جای اقوام پیش از خود در روی زمین میباشد.
در مورد وجه اول:
1ـ خطاب خداوند به فرشتگان: من بر روی زمین خلیفهای قرار میدهم.
2ـ خطاب خداوند به داوود: ای داوود! ما تو را در زمین مقام خلافت دادیم.
اگر مقصود در مورد اوّل این باشد که خداوند نوع انسان را در روی زمین خلیفه وجانشین خود قرار داده است دیگر برای داوود مورد ویژهای برای تشرف او ته مقام خلافت باقی نمیماند, زیرا که او هم یکی از آحاد مردم است که خداوند آنان را تا جهان بر قرار است خلیفه و جانشین خود بر روی زمین قرار داده است.
بنابر این ناگزیر باید گفت: مقصود از سخن حضرت باری تعالی به فرشنگانش کهتنها حضرت آدم میباشد, یا حضرت آدم و فرزندان برگزیدۀ او که امامان و پیشوایان مردم به سوی راه راست میباشند.
برای دانلود این کتاب بر روی دانلود کلیک کنید .
برای داشتن فایل به صورت رایگان از طریق تماس با ما در ارتباط باشید.
