قیام و انقلاب مهدی از دیدگاه فلسفه تاریخ و مقاله شهید از شهید مطهری
«باسمه تعالی»
انديشه پيروزی نهايی نيروی حق و صلح و عدالت بر نيروی باطل و ستيز و ظلم، گسترش جهانی ايمان اسلامی، استقرار كامل و همه جانبه ارزشهای انسانی، تشكيل مدينه فاضله و جامعه ايدهآل، و بالاخره اجرای اين ايده عمومی و انسانی به وسيله شخصيتی مقدس و عالیقدر كه در روايات متواتر اسلامی از او به «مهدی» تعبير شده است، انديشهای است كه كم و بيش همه فرق و مذاهب اسلامی- با تفاوتها و اختلافهايی- بدان مؤمن و معتقدند؛ زيرا اين انديشه به حسب اصل و ريشه، قرآنی است؛ اين قرآن مجيد است كه با قاطعيت تمام، پيروزی نهايی ايمان اسلامی «1»، غلبه قطعی صالحان و متقيان «2»، كوتاه شدن دست
______________________________
(1). هُوَ الَّذی ارْسَلَ رَسولَهُ بِالْهُدی وَ دينِ الْحَقِّ لِيُظْهِرَهُ عَلَی الدّين كُلِّهِ و لَوْ كَرِهَ الْمُشْرِكونَ (توبه/ 33 وصف/ 9).
(2). وَ لَقَدْ كَتَبْنا فِی الزَّبورِ مِنْ بَعْدِ الذِّكْرِ انَّ الْارْضَ يَرِثُها عِبادِی الصّالِحونَ (انبياء/ 105).
14
ستمكاران و جباران برای هميشه «1»، و آينده درخشان و سعادتمندانه بشريت «2» را نويد داده است.
اين انديشه بيش از هر چيز مشتمل بر عنصر خوشبينی نسبت به جريان كلی نظام طبيعت و سير تكاملی تاريخ و اطمينان به آينده و طرد عنصر بدبينی نسبت به پايان كار بشر است كه طبق بسياری از نظريهها و فرضيهها فوقالعاده تاريك و ابتر است.
انتظار فرج
اميد و آرزوی تحقق اين نويد كلی جهانی انسانی، در زبان روايات اسلامی «انتظار فرج» خوانده شده و عبادت، بلكه افضل عبادات شمرده شده است. اصل «انتظار فرج» از يك اصل كلی اسلامی و قرآنی ديگر استنتاج میشود و آن اصل «حرمت يأس از رَوح اللَّه» است.
مردم مؤمن به عنايات الهی، هرگز و در هيچ شرايطی اميد خويش را از دست نمیدهند و تسليم يأس و نااميدی و بيهودهگرايی نمیگردند. چيزی كه هست اين «انتظار فرج» و اين «عدم يأس از روح اللَّه» در مورد يك عنايت عمومی و بشری است نه شخصی يا گروهی، و بعلاوه توأم است با نويدهای خاص و مشخص كه به آن قطعيت داده است.
______________________________
(1). وَ نُريدُ انْ نَمُنَّ عَلَی الَّذينَ اسْتُضْعِفوا فِی الْارْضِ وَ نَجْعَلَهُمْ ائِمَّةً وَ نَجْعَلَهُمُ الْوارِثينَ. وَ نُمَكِّنَ لَهُمْ فِی الْارْضِ وَ نُرِی فِرْعَوْنَ وَ هامانَ وَ جُنودَهُما مِنْهُمْ ما كانوا يَحْذَرونَ (قصص/ 5 و 6).
(2). قالَ موسی لِقَوْمِهِ اسْتَعينوا بِاللَّهِ وَ اصْبِروا انَّ الْارْضَ لِلّهِ يورِثُها مَنْ يَشاءُ مِنْ عِبادِهِ وَ الْعاقِبَةُ لِلْمُتَّقينَ (اعراف/ 128).
