مقدمهای بر جهان بینی اسلامی 3- انسان و ایمان شهید مطهری
کتاب جهان بینی اسلامی 3 شهید مطهری شامل سر فصل های زیر می باشد
هدایت عامه – اختصاصات پیامبران – نقش تاریخی پیامبران – هدف نبوت ها و بعثتها – دین یا ادیان – معجزه ختمیه – قرآن – مشخصات اسلام – پیغمبر اکرم (ص)
قسمتی از کتاب :
هدایت عامه
اعتقاد به وحی و نبوت، از نوعی بینش درباره جهان و انسان ناشی میشود، یعنی اصل هدایت عامه در سراسر هستی. اصل هدایت عامه لازمه جهانبینی توحیدی اسلامی است؛ از این رو اصل نبوت لازمه این جهانبینی است. خداوند متعال به حکم اینکه واجبالوجود بالذات است و واجبالوجود بالذات واجب من جمیعالجهات است، فیاض علیالاطلاق است و به هر نوعی از انواع موجودات در حدی که برای آن موجود ممکن و شایسته است تفضّل و عنایت دارد و موجودات را در مسیر کمالشان هدایت میکند. این هدایت، شامل همه موجودات است، از کوچکترین ذره گرفته تا بزرگترین ستاره و از پستترین موجود بیجان گرفته تا عالیترین و راقیترین جاندارها که ما میشناسیم یعنی انسان. از این روست که قرآن واژه «وحی» را همچنان که در مورد هدایت انسان به کار برده در مورد هدایت جمادات و نباتات و حیوانات
9
به کار برده است.
هیچ موجودی در این جهان، ثابت و یکنواخت نیست؛ دائماً منزل و جایگاه عوض میکند و به سوی مقصودی روان است.
از طرف دیگر، همه علامتها نشان میدهد که نوعی «میل» و «کشش» در هر موجودی به سوی مقصدی که به آن مقصد روان است وجود دارد؛ یعنی موجودات با
نیروی مرموزی که در درونشان هست به سوی مقصدشان کشیده میشوند. این نیرو همان است که از آن به «هدایت الهی» تعبیر میشود. قرآن کریم از زبان حضرت موسی نقل میکند که به فرعون زمان خویش گفت:
پروردگار ما همان است که به هر موجودی آن آفرینشی که شایسته آن بود عنایت کرد و سپس آن را در راه خودش هدایت نمود «1».
جهان ما جهانی هدفدار است؛ یعنی در درون موجودات، کششی به سوی هدف کمالیشان موجود است و هدفداری همان هدایت الهی است.
کلمه «وحی» در قرآن کریم مکرر به کار رفته است. شکل استعمال این کلمه و موارد مختلف استعمال آن نشان میدهد که قرآن آن را منحصر به انسان نمیداند، در همه اشیاء و لااقل در موجودات زنده ساری و جاری میداند؛ از این رو در مورد زنبور عسل به «وحی» تعبیر میکند. چیزی که هست درجات وحی و هدایت برحسب تکامل موجودات متفاوت است.
عالیترین درجه وحی همان است که به سلسله پیامبران میشود.
______________________________
(1). رَبُّنَا الَّذی اعْطی کلَّ شَیءٍ خَلْقَهُ ثُمَّ هَدی (طه/ 50)
10